zaterdag 11 juli 2009

Mindful-leven na de training

En toen was de training voorbij. Sommigen zijn opgelucht, anderen ervaren een gevoel van teleurstelling.

Echter, mindful-leven is net als leren fietsen en lopen. Zo gauw je dit eenmaal in de basis onder de knie hebt begint het pas. Er is een wereld voor je open gegaan om te verkennen en te beleven. Je kunt gaan proeven aan de bron die voortdurend energie geeft. Tijdens een training vroeg een van de deelnemers of het niet vreselijk vermoeiend is om voortdurend opmerkzaamheid en aandacht te betrachten. Ik stelde deze vraag tijdens de laatste bijeenkomst aan een van de deelnemers. Het antwoord was: ‘nee, het geeft juist heel veel energie’.

Wat zijn zoal de valkuilen waar je in terecht kunt komen:
Je bent dik tevreden en je denkt dat je het bereikt hebt. Dit is een schijnzekerheid en een gedachte die misschien als feit aangenomen wordt. Mindfulness gaat echter over elk moment wat een nieuw moment is. Elke seconde, elke minuut is een geheel nieuwe ervaring.
Je gaat je oefeningen verwaarlozen en stapt in de valkuil van uitstel wordt afstel. En voordat je het weet oefen je helemaal niet meer en ben je weer de gevangene van je eigen doemodus. Blijf oefenen, elke moment kan als een oefening beschouwd worden.
Je verlangen naar een snelle oplossing steekt weer de kop op en je gaat (weer) op zoek naar een andere methode of techniek waardoor het (instant) geluk binnen handbereik komt. Geluk ligt in het hier en nu besloten. Je hoeft er niet naar te zoeken, het is er al. Het enige wat je hoeft te doen is je open te stellen. Moet je dan helemaal niet meer doen? Natuurlijk niet. Blijf jezelf ontwikkelen en je geest verrijken. Stel jezelf wel de vraag wat je wil leren, ontwikkelen. En wanneer het meer van hetzelfde mocht zijn vraag je dan af of wat je wil gaan doen wel iets toevoegt aan wat je hebt. Bezig zijn om het bezig zijn is doemodus.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten