Help, ik was geen project!
Met stijgende verbazing heb ik het artikel in het NRC gelezen over kinderen opvoeden als een project. Het doet mij denken aan twee verhalen. In het eerste verhaal verteld een moeder hoe zij en haar man een soort van mission statement opgesteld hebben – de 5 waarden die hun kind moet meekrijgen. Het tweede verhaal gaat over een moeder die vertelde dat zij niet wilde dat haar kinderen door een restaurant zouden rennen. Voor mij was dit verhaal bijzonder omdat ik als kind er niet aan gedacht zou hebben om door een restaurant te renen toen ik klein was en met mijn ouders ging eten. Later heel erg verbaasd was over het feit dat ouders het heel normaal vonden dat hun kinderen dat deden en dat dat ook moest kunnen en nu verteld een jonge moeder (generatie restaurant-renners) dat dat niet kan. Nu ben ik bijna 57 en als er een ding is wat ik geleerd heb van opvoeden is dat alles een pendelbeweging heeft. Kinderen tonen precies het tegenovergestelde gedrag van wat hun ouders willen. We voeden kinderen op tot zelfstandigheid en grote groepen kinderen wonen tot hun dertigste bij hun ouders.
Je hebt, als ouder weinig invloed op de ontwikkeling van je kind. Mijn ouders hebben mij niet als een project beschouwd (misschien dat ik het niet begrepen heb), ze hadden hun katholieke waarden en normen, ze hadden hun ouders als voorbeeld, ze hadden maar twee kinderen. En toch ben ik goed terecht gekomen. Hoe kan dat nou?
Ik roep leden van deze discussiegroep, die zich herkennen in het artikel, op om te reageren. Ik roep alle leden op om te reageren.
Als je het artikel niet gelezen hebt, je kunt het downloaden van pagina http://www.mindfulness-ouders.in/mindfulness_waarom_mindfulness_voor_Ouders_en_Opvoeders.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten