Ik zei tegen het verlangende wezen in mij:
Waaruit bestaat de rivier die jij over wenst te steken?
Er zijn geen reizigers op de wegen langs de rivier, en er is geen weg.
Zie jij iemand bewegen op de berm of zich nestelen.
Er is helemaal geen rivier, geen boot en geen bootsman.
Er is geen sleepkabel en niemand om er aan te trekken.
Er is geen grond, geen hemel, geen tijd, geen berm en geen wad!
En er is niemand en geen geest!
Denk je dat er een plaats is die de ziel minder dorstig maakt?
In die grote leegte vind je niets.
Wees daarom sterk en stap je eigen lichaam binnen;
Daar heb je een stevige plek voor je voeten.
Denk er zorgvuldig over na!
Ga niet ergens anders heen!
Kabir zegt: gooi weg al die gedachten over denkbeeldige zaken en sta gegrond in dat wat je bent.
Kabir (1440—1518)
Kabir spreekt hier over het verlangen in ons wat ons denken en onze beelden over ons leven en onze werkelijkheid kleurt en invult. Hij nodigt ons uit om echt te kijken en te zien dat het slechts illusies zijn waarbij de niet vervulling ervan als resultaat lijden zal hebben. Het Boeddhisme spreekt in dit geval over de 2e nobele waarheid: het lijden wat wij zelf creëren. Uiteindelijk nodigt hij ons uit om terug te keren naar onszelf omdat in de geborgenheid van ons ware zelf we rust, helderheid, inzicht en oprecht geluk zullen vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten